Σημείο κλειδί στην αντιμετώπιση της πάθησης είναι η άμεση έναρξη θεραπευτικής αγωγής. Οι σύγχρονες θεραπείες, αν εφαρμοστούν έγκαιρα, όχι μόνο εμποδίζουν την περαιτέρω απώλεια όρασης, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις αποκαθιστούν και μέρος της όρασης που έχει χαθεί, διασφαλίζοντας καλή τελική όραση. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η ΗΕΩ εξελίσσεται και οδηγεί σε περαιτέρω απώλεια της όρασης, ενώ ο ρυθμός αλλοίωσης είναι ταχύτερος στην ΗΕΩ υγρού τύπου. Αντιοξειδωτικά και κάψουλες πολυβιταμινών μπορεί να παίζουν ρόλο στην πρόληψη ή στην μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της πάθησης. Στην υγρή ΗΕΩ, απαιτούνται επιπρόσθετες θεραπείες για να σταματήσουν ή τουλάχιστον να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Πολλές μέθοδοι έχουν δοκιμαστεί και συνεχώς εξελίσσονται. Η καλύτερη θεραπεία θα αποφασιστεί από τον εξειδικευμένο οφθαλμίατρο μετά από συζήτηση με τον ασθενή. Επί του παρόντος, οι καλύτερες θεραπείες για την ΗΕΩ είναι θεραπεία με ενέσεις αντι-VEGF παραγόντων στον οφθαλμό.  Αυτά τα φάρμακα μπλοκάρουν μια χημική ουσία που ονομάζεται αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας (VEGF), ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη των παθολογικών νεοαγγείων που συσσωρεύονται στην ωχρά κηλίδα. Η θεραπεία έχει ευρεία εφαρμογή και στις περισσότερες περιπτώσεις όπου υπάρχουν αιμορραγίες στο εσωτερικό του οφθαλμού, σε συνδυασμό με τη θεραπεία με λέιζερ ή υποκαθιστώντας την. Για τους ασθενείς με υγρού τύπου ΗΕΩ οι οποίοι πληρούν τα κριτήρια θεραπείας, υπάρχουν τώρα χρήσιμες θεραπείες με τη μορφή ενδοϋαλοειδών anti-VEGF ενέσεων που μπορούν να βοηθήσουν προσωρινά να σταματήσει ο σχηματισμός νεοαγγείωσης. Οι δύο επιλογές θεραπείας ANTI-VEGF φαρμάκων είναι: το ranibizumab (Lucentis), και το aflibercept (Eylea). Είναι, σε γενικές γραμμές, πολύ παρόμοια φάρμακα, με ισοδύναμη αποτελεσματικότητα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι ασθενείς χρειάζονται συνεχείς αξιολογήσεις και εγχύσεις, εάν ή όταν ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Αν και μερικοί ασθενείς έχουν βελτιώσει όραση, η όραση των περισσότερων ασθενών θα σταθεροποιηθεί μετά τη θεραπεία. Οι ενέσεις ANTI-VEGF κατά κανόνα δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την όραση που έχει ήδη χαθεί, και δεν εμποδίζουν πάντα την περαιτέρω απώλεια της όρασης που προκαλείται από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Ωστόσο πολλοί ασθενείς ανταποκρίνονται σε αυτές τις εγχύσεις και διατηρούν ένα πολύ χρήσιμο επίπεδο όρασης, σε έναν οφθαλμό που προηγουμένως θα αντιμετώπιζε αναπόφευκτη ταχεία μείωση της κεντρικής οξύτητας. Οι δύο επιλογές θεραπείας ANTI-VEGF φαρμάκων είναι: το ranibizumab (Lucentis), και το aflibercept (Eylea). Είναι ,σε γενικές γραμμές, πολύ παρόμοια φάρμακα, με ισοδύναμη αποτελεσματικότητα. Αν και μερικοί ασθενείς έχουν ανακτήσει την όραση, η όραση των περισσότερων ασθενών θα σταθεροποιηθεί μετά τη θεραπεία. Οι ενέσεις ANTI-VEGF κατά κανόνα δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την όραση που έχει ήδη χαθεί, και δεν εμποδίζουν πάντα την περαιτέρω απώλεια της όρασης που προκαλείται από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.